Harran geceleri bir başka güzelmiş. Zombiler daha bir zorluymuş. Hayatta kalmak da bir o kadar zormuş. İşte Dying Light'ın 2. bölümünde bunu anlıyorum. Peşimde bir grup zombi katarak arkama bakmadan sokaklarda koşturuyorum. Yok böyle gerilim... Düğün alayı gibi birbirimiz kaybetmeden ilerliyoruz. En öndeki araba (mecazi olarak :) ) da benim... Önümü kesmeye çalışan zombi de çok oluyor. Tırıs tırıs kaçıyorum. Herkese iyi seyirler.
Oyun Delisi kanalıma abone olmayı lütfen unutmayın.
4 kişi cezalı yarış yaptığımız videomuzu izlemek istiyorsanız tıklayın: https://www.youtube.com/watch?v=MgoIlGZNj9g&list=PL9DSMewQk_-khxwhpWinil7C3wvaUz4nu