‘karşı binanın suskun, kahverengi tuğlalı cephesi (bazı geceler, dördüncü katta ışık yanar, orada, uykusu tıpkı kendisininki gibi oynak/güvenilmez olan birinin oturduğunu hâyâl eder, o kişinin de cama çıkıp kendisini görmesini umar-görmesinden endişelenir..’
michael cunningham ('gece inerken'den)